สิบแปด

ฉันสะดุ้งตื่น

หัวใจฉันเต้นระรัวในอก ร่างกายกระตุกผึงขึ้นมาจนตัวเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ฉันหอบหายใจอย่างหนักหน่วง และชั่วขณะหนึ่ง ฉันไม่ได้อยู่ในห้องนอนหรูหราของคฤหาสน์แลงคาสเตอร์ มือฉันสั่นเทาขณะขยุ้มผ้าปูที่นอนนุ่มนิ่มไว้แน่น เหงื่อผุดพรายบนหน้าผากทั้งที่อากาศในห้องเย็นเฉียบ

ความทรงจำนั้นหวนกลับมาอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ